Sunday, March 12, 2017

අම්මා... ඒ ඕනෑම කෙනෙක්ගෙ ජීවිතයේ උත්තරීතර චරිතය...ඔබේ මව, මගේ මව, එය සෑම මවකටම පොදුයි.. මගේ ජීවිතයේ ඇය මගේ අසහාය චරිතය.මගේ ජීවිතය සම්බන්ධයෙන් ඇය හීන දෙකක් දකිනව..
එකක් මා සරසවි වරම් ලබනව දැකීම.එය මා දැනටමත් සැබෑවක් කොට හමාරයි.ඇගේ අනෙක් සිහිනය මා අතින් අතිශය අර්ථවත් කවි නිර්මාණයක් බිහි වෙනවා දැකීම..එය මේ වන තුරු හැබෑ කරන්නට මට ඉඩක් ලැබී නෑ.නමුත් යම් තාක් දුරකට මගේ නිර්මණ තව කෙනෙක්ට දැනෙනව කියල හිතනව මට ලැබෙන   ප්‍රතිචර වලින්.. මගේ පන්හිඳට සවියක් වීම සම්බන්ධයෙන් ඔබට හිස නමා ආචාර කරනව...ඉතින් මේ ඇය වෙනුවෙන්..මගේ ජීවිතයේ සදාතනික හිමිකාරිය වෙනුවෙන්......

ඇය අම්මා නම් විය...
_____________________________________

විටෙක හිරු තෙද දරා දිලුණිය
විටෙක ගිගුරුම් අකුණු පිපුණිය
මුලාවූ ඇස් මතින් පීදුන 
විසල් අහසේ දේදුනු..
මං මුලා වූ ලොවක පිළිවෙත 
හිතින් උහුලා පිං පිරූ..
නුඹයි අම්මේ මහාමායා
අසෙනි වැසි නොසැලී දැරූ


දොවා සඳ දිය මලින් ඔපකළ
තැනූ මාවත් බිඳී ගිය දා
හිස ඔටුනු සේ දරා දරුපෙම
ගැටෙන කටු තුඩු වලට ඉහලින්
ප්‍රේමයේ පාවඩ එලූ
නුඹයි අම්මේ මහාමායා
කඳුලු දිය දෝතින් දෙවූ


නිහඬ ගොම්මං අහස ගුගුරා
අනෝරා වැහි ඇද වැටුනු දා
හොවා තුරුලේ, පොවා උණුහුම
නිවා තුන් හිත 'මගෙ පුතේ නුඹ'
දිනෙක රජ වීයන් පැතූ
නුඹයි අම්මේ මහාමායා
ප්‍රේමයට පදරුත් මැවූ.......


             -සමූ-


                     




No comments:

Post a Comment